வீடடுப் பெண்களும் வீதிப் பெண்களும்

நம்மிடையே பாலியல் விவகாரங்கள் பற்றியத் திறந்த மனப்பான்மையும் பார்வைகளும் வேண்டுமென்று எழுப்பப்பட்டக் கோரிக்கை தற்போது பெரும் விவாதத்தைக் கிளப்பியிருக்கிறது. பண்பாட்டுப் பொய்ப் பிரச்சாரங்களால் மூளைச்சலவை செய்யப்பட்ட அறிவுக் கொழுந்துகள் எழுப்பும் கண்டனங்களும் கேள்விகளும் நேர்ச் சிந்தனை கொண்டவர்களைத் திக்குமுக்காடச் செய்கின்றன. இதனைப் படித்து யாரும் மனம் மாறப்போவதில்லையென்றாலும், அந்த வாய்ப்பையாவது அளிப்போமேயென்ற நல்லெண்ணத்தில் இதைப் பதிகிறேன்.

பாலியல் உறவுகள் பற்றி நம் மரபு, பண்பாடு, மதபோதனைகள் என்ன சொல்கின்றன? சில மூலங்கள் (sources) பலதார மணத்தை அங்கீகரிக்கின்றன, இன்னும் சில இதை எதிர்க்கின்றன. சில, விவாகரத்திற்கும் கருத்தடுப்பிற்கும் தடை விதிக்கின்றன. சில, திருமணம் என்ற பந்தத்திற்குள்தான் ஆணும் பெண்ணும் உறவாடலாம் என்றொருக் கட்டுப்பாட்டை விதித்து, ஆனால் கருத்தரிக்க இயலவில்லையென்றால் யாராவது ரிஷியின் உதவியுடனோ அல்லது இளவட்டத்தின் உதவியுடனோ கருத்தரிக்கலாமென்று அங்கீகாரம் வழங்குகின்றன. திருமணமாகாதக் கோவலனும், மாதவியும் உடன்வாழ்ந்து மணிமேகலையைப் பெற்றெடுத்தப் பழம் பண்பாடுதான் நம் தமிழ்ப் பண்பாடு. இவ்வாறு, ஒரு முரண்பாட்டு மூட்டைதான் மிஞ்சுகிறது நம் மரபையும் பண்பாட்டையும் ஆராய்ந்தால். இதை அடிப்படையாக வைத்துக் கொண்டு ஒழுக்கம், சுத்தம், களங்கம், மாசு என்றுப் பிதற்றிக் கொண்டிருக்கின்றன நம் அறிவுக் கொழுந்துகள்.

பாலியல் சுதந்திரம், பொறுப்புணர்வு ஆகியவை குறித்த புரிதல்கள் இன்று அத்தியாவசியமாகின்றன, எய்ட்ஸ் என்றக் கண்ணோட்டத்தில் மட்டுமல்லாமல் சமூக நலன் என்ற வகையிலும். குடும்பம், திருமணம் போன்ற ஏற்பாடுகளின் வருங்காலமும் இன்று கேள்விக்குறியாகிக் கொண்டு வருகிறது. தனிமனித உரிமைகள், அவற்றை உறுதிப்படுத்துவது என்றக் கோணங்களில் நோக்கினால் திருமண வாழ்க்கை இவைகளில் அதிக மதிப்பெண்கள் பெறுமா என்பது சந்தேகமே. மேலும், நம் பண்பாடுகள் வழிமொழிந்த படி, திருமணம் என்பது free sexஆ, licence to sexஆ? என்றக் கேள்வியும் தோன்றுகிறது. Isn't marriage an overkill, if all you want is just sex? (இதைத் தமிழ்ப்படுத்த முடியவில்லை :) ) திருமணத்தை விட எளிமையானத் தீர்வு இருக்கக் கூடுமல்லவா இதற்கு? இத்துடன் இன்று ஓரினச்சேர்க்கை என்றப் பரிமாணமும் சேர்ந்து கொண்டுள்ளது, ஆண் - பெண் திருமண உறவு என்ற ஏற்பாட்டைக் கேள்விக்கிடமாக்கும் வகையில். இவைகளைக் குறித்த மனம் திறந்த விவாதங்கள் இன்றைய நிலையில் தேவைப்படுகின்றன. பாலியல் உறவு என்பதே திருமணம் என்ற அமைப்பிற்குள்தான் நடைபெற வேண்டுமென்றக் கற்காலச் சிந்தனை நலிவடைந்து வருகிறது உலகின் பெரும்பாலானப் பகுதிகளில் (நம் பகுதியிலல்ல - நாம்தான் கல் தோன்றி மண் தோன்றாக் காலத்தைச் சேர்ந்தவர்களாயிற்றே)

இந்நிலையில், இக்கருத்தை நேர்மையான முறையில் ஒருவர் முன்வைக்க, அவருடன் உடன்பட்டவர்களும் அவருக்கு ஆதரவு தெரிவிக்க, நம் அறிவுக் கொழுந்துகள் எழுப்பினரே ஒருக் கேள்வியை. அதன் சாரம், "வீதிப் பெண்களுக்குப் பரிந்துரைக்கும் நியாயத்தை உம் வீட்டுப் பெண்களுக்கும் பரிந்துரைப்பீர்களா?" முட்டாள்த்தனமான இந்தக் கேள்வியை பெரும்பாலோர் சட்டை செய்யாததால் ஏற்பட்டத் துணிச்சலில், இக்கேள்வி பலரால் பலமுறை திரும்பத் திரும்பக் கேட்கப் பட்டு வருகிறது. இதற்கு விடையளிப்பதற்கு பதிலாக, இக்கேள்வியின் அடிப்படைக் காரணிகளை ஆராய்வது பொருத்தமானச் செயல்.

தனிமனிதச் சுதந்திரம் என்றால் அது அனைவருக்கும் பொருந்தக்கூடியதே என்பதே பொதுவானப் புரிதல். ஆண்களுக்கு மட்டும் என்றோ, பெண்களுக்கு மட்டும் என்றோ, மேலும் பாகுபடுத்தி உங்கள் வீட்டுப் பெண், எங்கள் வீட்டுப் பெண் என்றெல்லாம் தேர்ந்தெடுத்து வழங்கப் படுவதல்ல இவ்வுரிமை. இவ்வாறிருக்க, இத்தகைய பாகுபாடுகளை நினைவுப் படுத்தி ஏனிந்தக் கேள்விகள்? வீட்டுப் பெண்ணுக்கும் வீதிப்பெண்ணுக்கும் என்ன வேறுபாடு கண்டீர்கள்? வீட்டுப் பையன்களைப் பற்றியும் ஏன் கவலையுடன் விசாரிக்கவில்லை? நான் கேட்கிறேன், உங்கள் மகனோ, தமையனோ (தந்தையோ) திருமணமற்றப் பாலியலுறவு கொண்டால் அதில் உங்களுக்கு முழுச் சம்மதம்தானா? ஆமென்றால், பெண்களுக்கு மட்டும்தான் பண்பாட்டு வேலிகளா? வீட்டுப்பெண்ணைத் தங்கக் கூண்டுக்குள் அடைத்து விட்டு, வீதிப் பெண்ணைச் சூறையாடும் மனோபாவத்தைத்தானே உங்களை அறியாமலே வெளிப்படுத்துகிறீர்கள், உங்கள் 'புத்திசாலித்தனமானக்' கேள்வியால்? உங்கள் கேள்விக்கு விடையளிக்க வேண்டுமென்றால் நாங்களும் உங்களைப் போலவே சிந்திப்பவர்களாக இருக்க வேண்டும். அவ்வாறு இல்லாத நிலையில், எங்கள் ஆற்றாமையை மட்டும் தெரிவித்துக் கொள்கிறோம். மன்னித்துப் பொறுத்தருளுங்கள், நன்றி.